Κοινότητες, ριζωματική μάθηση και μοντέλα αξιολόγησης: Μια κριτική οικοσυστημική προσέγγιση
Περίληψη
Η παρούσα εργασία επιχειρεί μια κριτική οικοσυστημική προσέγγιση στην εκπαιδευτική αξιολόγηση. Ως σύστημα μπορούμε να ορίσουμε ένα σύνολο μερών που αλληλοεπιδρούν και αλληλεξαρτώνται. Μέσα από τις συνέργειες που αναπτύσσονται τα μέρη συγκροτούν ένα ενιαίο όλον το οποίο εμφανίζει αναδυόμενες ιδιότητες. Οι ιδιότητες του συστήματος δεν μπορούν να αναχθούν στο απλό άθροισμα των ιδιοτήτων των μερών, προκύπτουν δηλαδή μέσα από την αλληλεπίδραση αυτών των μερών μεταξύ τους και μέσα από την αλληλεπίδραση των μερών με το όλον που συγκροτούν. Η εκπαίδευση είναι μια κατεξοχήν κοινωνική διεργασία που η θέσπισή της είναι το προϊόν επιστημονικής γνώσης, πολιτικών επιλογών και κοινωνικής διαπραγμάτευσης. Η επικράτηση της τυποποιημένης εκπαίδευσης στο ιστορικό συγκείμενο της βιομηχανικής επανάστασης κατά τον 18ο αιώνα, οδήγησε σε μια ατομοκεντρική μορφή εκπαιδευτικής αξιολόγησης η οποία εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη μέχρι σήμερα και βιώνεται ως κάτι «φυσικό», παρά τις προσπάθειες για την εισαγωγή εναλλακτικών προσεγγίσεων κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Στην παρούσα εργασία, μέσα από μια συστημική/ολιστική προσέγγιση θα διερευνήσουμε πως η μάθηση μπορεί να γίνει κατανοητή ως αναδυόμενη ιδιότητα στο επίπεδο της ευρύτερης μαθησιακής κοινότητας. Συνακόλουθα, θα προσεγγίσουμε την εκπαιδευτική αξιολόγηση μέσα από την οπτική των πολύπλοκων ζωντανών συστημάτων. Αυτή η προσέγγιση, καθίσταται ιδιαίτερα αναγκαία σήμερα, σε μια εποχή αλλεπάλληλων κρίσεων και αποσταθεροποίησης, όπου η ανθρωπότητα καλείται να αντιμετωπίσει προβλήματα και προκλήσεις που προϋποθέτουν αποτελεσματικές συνέργειες και συλλογική δράση.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Τεύχος
- Τόμ. 11 Αρ. 2Α (2022)
- Ενότητα
- Άρθρα