Διεθνής εκπαιδευτική διακυβέρνηση και διαχείριση της πανδημίας: η περίπτωση του ΟΟΣΑ
Δημοσιευμένα:
Ιαν 22, 2022
Λέξεις-κλειδιά:
εκπαιδευτική διακυβέρνηση ΟΟΣΑ διαχείριση πανδημίας εξ αποστάσεως εκπαίδευση
Περίληψη
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η εκπαιδευτική πολιτική διεθνοποιείται όλο και περισσότερο, τόσο όσον αφορά κοινές προτεραιότητες και πρακτικές αντιμετώπισης παγκόσμιων προκλήσεων, όσο και διεθνείς συνεργασίες και πρωτοβουλίες. Η διεθνής διακυβέρνηση στην εκπαίδευση αντανακλά το πεδίο των πολλαπλών επιδράσεων στη διαμόρφωση πολιτικών και οι διεθνείς οργανισμοί παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του παγκόσμιου λόγου και των πολιτικών για την εκπαίδευση. Την τελευταία διετία γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας έκφανσης της παγκοσμιοποίησης: μιας παγκόσμιας κοινής υγειονομικής κρίσης, η οποία εξαπλώθηκε ταχύτατα μαζί με τους ρυθμούς κινητικότητας και επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με κοινούς τρόπους και πρακτικές, και επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την εκπαίδευση.
Στην εργασία μας αναλύεται ο λόγος και οι πρωτοβουλίες του ΟΟΣΑ στη διάρκεια της πανδημίας Covid 19 τη διετία 2020-21, ως περίπτωση διεθνούς εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Μέσα από την αναλυτική παρουσίαση των πρωτοβουλιών του, προσεγγίζεται ο ρόλος του διεθνούς Οργανισμού στη διαμόρφωση ενός κυρίαρχου εκπαιδευτικού λόγου· ενός λόγου ο οποίος νομιμοποιείται μέσα από συγκριτικές μελέτες και αποτιμήσεις. Το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας αντλεί από το πεδίο της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης και της συγκριτικής σπουδής της εκπαίδευσης. Υπό το πρίσμα αυτό αρχικά εξετάζουμε το θεωρητικό πλαίσιο της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης και τον ρόλο του ΟΟΣΑ ως εξέχοντα παγκόσμιου παράγοντα διαμόρφωσης εκπαιδευτικής πολιτικής. Στη συνέχεια επικεντρωνόμαστε στον λόγο του ΟΟΣΑ κατά την τελευταία διετία σχετικά με το ζήτημα της ανταπόκρισης της εκπαίδευσης στις προκλήσεις που ανέκυψαν από την πανδημία του κορονοϊού. Επιχειρούμε έτσι, μέσα από την κριτική παρουσίαση των σχετικών πρωτοβουλιών του Οργανισμού, να αναδείξουμε τους τρόπους με τους οποίους ενισχύει την επιρροή του στη διαμόρφωση πολιτικής υπό συνθήκες κρίσης. Τέλος, συνδέουμε τις προαναφερθείσες πρωτοβουλίες με τις συνολικές προτεραιότητες του οργανισμού τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα με τη δέσμευσή του στους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης στο πεδίο της εκπαίδευσης.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Τεύχος
- Τόμ. 11 Αρ. 2Α (2022)
- Ενότητα
- Άρθρα
Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στα πρακτικά του συνεδρίου για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους. Άρθρα που δημοσιεύονται στα πρακτικά διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς και με δικαίωμα τροποποίησης μόνον με παρόμοια διανομή (αν αναμείξετε, τροποποιήσετε, ή δημιουργήσετε πάνω στο υλικό, πρέπει να διανείμετε τις δικές σας συνεισφορές υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο).
Αναφορές
Alexiadou, N. (2014). “Policy learning and europeanisation in education: the governance of a field and the transfer of knowledge”, in A. Nordin & D. Sundberg (eds.). Transnational policy flows in European education: the making and governing of knowledge in the education policy field, Oxford, Symposium Books, pp. 123-140.
Appadurai, A. (1996). Modernity at Large: Cultural Dimensions of Modernity. Minneapolis: University of Minnesota Press
Astuto, T.A., Clark, D.L., Read, A.-M., McGree, K & de Fernandez, L.K.P. (1993). Challenges to dominant assumptions controlling educational reform. Andover, MA: Regional Laboratory for the Educational Improvement of the Northeast and Islands
Ball, S. (1990). Politics and Policy Making in Education. Explorations in Policy Sociology. London & New York. Routledge
Ball, S. (1993). What is Policy? Texts, Trajectories and Toolboxes. Discourse. Vol. 13, No. 2, pp. 10-17
Baxter, J. (2021). Dr Jacqueline Baxter, Editor in Chief, interviews Dr Tracey Burns on the OECD about the impact of COVID 19 on education across OECD countries. Management in Education. Vol. 35 (1) 69-71 DOI: 10.1177/0892020620954585
Bertling, J., Rojas, N., Alegre, J., Faherty, K. (2020). A tool to capture learning experiences during COVID-19: The PISA global crises questionnaire module. OECD Education Working Paper No. 232. EDU/WKP(2020)20. OECD
Bevir, M. (2010). Rethinking governmentality: towards genealogies of governance. European Journal of Social Theory. 13(4) pp. 423–441
Bieber, T. (2016). Soft Governance, International Organizations and Education Policy Convergence. Comparing Pisa and the Bologna and Copenhagen Processes. Palgrave Macmillan.
Carroll, P., Kellow, A. (2011). The OECD: A Study of Organizational Adaptation. Cheltenham: Edward Elgar.
Forstorp, P. A. & Mellström, U. (2013) Eduscapes: interpreting transnational flows of higher education, Globalisation, Societies and Education, 11:3, pp. 335-358
Gouëdard, P., Pont, B., Viennet, R. (2020). Education Responses to COVID-19: Implementing a way forward. OECD Working Paper No. 224. EDU/WKP(2020)12. OECD
Grek, S. (2013). “Expert moves: international comparative testing and the rise of expertocracy, Journal of Education Policy, 28(5), pp.695-709.
Hanushek, E. A., Woessmann, L. (2020). The economic impacts of learning losses. OECD Education Working Paper No. 225. EDU/WKP(2020)13. OECD
Ioannidou, A. (2007) A Comparative Analysis of New Governance Instruments in the Transnational Educational Space: a shift to knowledge-based instruments? European Educational Research Journal Volume 6, Number 4, pp. 336-347
Jules, T. D. & Jefferson, S.S. (2016), "The Next Educational Bubble – Educational Brokers and Education Governance Mechanisms: Who Governs What!", The Global Educational Policy Environment in the Fourth Industrial Revolution (Public Policy and Governance, Vol. 26), Emerald Group Publishing Limited, Bingley, pp. 123-147. https://doi.org/10.1108/S2053-769720160000026011
Klerides, E. & Kotthoff, H.-G. (2015). Global Governance in Education: A Plea for an Agenda of Shape-Shifts, European Education, 47:3, pp. 191-198
Lawn, M. & Lingard, R. L. (2002). Constructing a European policy space in educational governance: The role of transnational policy actors. European Educational Research Journal, 1(2), pp. 290-307
Mannheim, K. (1960). Ideology and Utopia. An Introduction to the Sociology of Knowledge. London. Routledge & Kegan Paul
Mantzou, Ph. (2019). European and international organizations in educational policy. The OECD and policy by numbers. Journal of Contemporary Education, Theory & Research 3, 1, p. 25-30
Martens, K. & Balzer, C. (2004). Comparing Governance of International Organizations - The EU, the OECD and Educational Policy. Paper presented to the European Consortium for Political Research (ECPR): International Organizations and Policy Implementation, Uppsala, Sweden.
Martens, K. (2007). How to Become an Influential Actor – The ‘Comparative Turn’ in OECD Education Policy. In Martens, K., Rusconi, A., Leuze, K. (eds). New Arenas of Education Governance. The Impact of International Organizations and Markets on Educational Policy Making. Hampshire: Palgrave Macmillan
Martens, K., Nagel, A., Windzio, M., & Weymann, A. (2010). Transformation of education policy. Basingstoke:Palgrave Macmillan.
Mayntz, R. (1997) Soziale Dynamik und politische Steuerung: theoretische und methodische Überlegungen. Frankfurt: Campus
Morgan, C., Volante, L. (2016). A review of the Organisation for Economic Cooperation and Development’s international education surveys: governance, human capital discourses, and policy debates. Policy Futures in Education. 0 (0), 1-18. DOI:10.1177/1478210316652024
Normand, R. (2016). The Changing Epistemic Governance of European Education, Switzerland: Springer International Publishing.
OECD (2018). The future of education and skills. Education 2030. The future we want. Paris. https://www.oecd.org/education/2030-project/contact/E2030_Position_Paper_(05.04.2018).pdf
OECD (2019a). TALIS 2018 Results (Volume I): Teachers and School Leaders as Lifelong Learners, TALIS. Paris.
OECD (2019b). OECD Future of Education and Skills 2030. OECD Learning Compass 2030. A series of concept notes. OECD Publishing
OECD (2020). Lessons for Education from COVID-19. A policy maker’s handbook for more resilient systems. Paris: OECD Publishing https://doi.org/10.1787/0a530888-en
OECD (2021a). The state of school education. One year into the COVID pandemic. Preliminary results March 2021. Updated 13 April 2021. OECD Publishing
OECD (2021b). Implications of the COVID-19 pandemic for Vocational Education and Training. OECD Publishing
OECD (2021c). The state of higher education. One year into the COVID-19 pandemic. OECD Publishing
Özer, M., Suna H.E. (2020). COVID-19 Pandemic and Education. In Seker, M., Özer, A., Korkut, C. (eds). Reflections on the Pandemic in the Future of the World. Ankara: Turkish Academy of Sciences Publications.
Ozga, J. (2009). Governing education through data in England: from regulation to self‐evaluation. Journal of Education Policy, 24(2), pp. 149-162
Pasias, G. & Roussakis, Y. (2012). Who marks the bench?” A critical review of the neo-European “paradigm shift” through higher education policies and discourses. Journal of Critical Educational Policy Studies, 10(1), pp. 127-141
Pasias, G. & Samara, A. (2021). European educational governance: policy learning and the teaching profession, in: Sidiropoulos, S., Tzagkarakis, S. I. & Kritas, D. (eds), Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play, Proceedings of the 1st POLITEIA International Conference, Hellenic Association of Political Scientists: Athens, pp. 297-309
Phillips, D. & Ochs, K. (2003) Processes of Policy Borrowing in Education: some explanatory and analytical devices, Comparative Education, 39:4, pp. 451-461
Rappleye, J. (2012). Educational Policy Transfer in an Era of Globalization: Theory--History--Comparison. Comparative Studies Series. Volume 23. Frankfurt: Peter Lang
Reimers F.M. (2021) In Search of a Twenty-First Century Education Renaissance after a Global Pandemic. In: Reimers F.M. (eds) Implementing Deeper Learning and 21st Century Education Reforms. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-030-57039-2_1
Reimers, F., Schleicher, A., Saavedra, J., Tuominen, S. (2020). Supporting the continuation of teaching and learning during the COVID-19 Pandemic. Annotated resources for online learning. OECD.
Reimers, F.M., Schleicher, A. (2020a). A framework to guide an education response to the COVID-19 Pandemic of 2020. OECD
Reimers, F.M., Schleicher, A. (2020b). Schooling disrupted, schooling rethought. How the Covid-19 pandemic is changing education. OECD
Rhodes, R.A.W. (1997). Understanding Governance, Buckingham, Open University Press.
Rizvi, F., Lingard, B. (2010). Globalizing Education Policy. London and New York: Routledge
Rosenau, J. & Czempiel, E. (1992). Governance without Government: Order and Change in World Politics, Cambridge, Cambridge University Press.
Sahin, I., & Shelley, M. (Eds.). (2020). Educational Practices during the COVID-19 Viral Outbreak: International Perspectives. ISTES Organization
Samara, A. (2021) Education governance in the era of lifelong learning: The construction of the lifelong learning teacher. In V. Chiou, L. Geunis, O. Holz, Oruç Ertürk, F. Sheldon (eds). Voices from the Classroom: A Celebration of Learning Vol. 1. Münster: Waxmann, pp. 307-317
Sellar, S., Lingard, B. (2013) The OECD and global governance in education, Journal of Education Policy, 28:5, 710-725, DOI: 10.1080/02680939.2013.779791
Sjøberg, S. (2019). The PISA-syndrome – How the OECD has hijacked the way we perceive pupils, schools and education. Confero, Vol. 7, no. 1, pp.12-65 doi:10.3384/confero.2001-4562.190125
UNESCO, UNICEF, The World Bank & OECD (2021). What’s next? Lessons on Education Recovery: Findings from a survey of Ministries of Education amid the COVID-19 Pandemic. UNESCO, UNICEF, The World Bank & OECD Publications
Vaccari, V. and Gardinier, M.P. (2019) ‘Toward one world or many? A comparative analysis of OECD and UNESCO global education policy documents’. International Journal of Development Education and Global Learning, 11 (1): 68–86. DOI https://doi.org/10.18546/IJDEGL.11.1.05
Van Assche, K., Beunen, R, Duineveld, M. (2014). Evolutionary Governance Theory. An Introduction. Springer
Van Hecke, S., Fuhr, H. & Wolfs W. (2021). The politics of crisis management by regional and international organizations in fighting against a global pandemic: the member states at a crossroads. International Review of Administrative Sciences 0(0) 1–19 DOI: 10.1177/0020852320984516
Verger, A. (2014). Why do Policy-makers Adopt Global Education Policies? Toward a Research Framework on the Varying Role of Ideas in Education Reform. Current Issues in Comparative Education. 16 (2), pp. 14-29.
Williamson, B., Eynon, R. & Potter, J. (2020). Pandemic politics, pedagogies and practices: digital technologies and distance education during the coronavirus emergency, Learning, Media and Technology, 45:2, 107-114, DOI: 10.1080/17439884.2020.1761641
Woodward, R. (2009). The Organisation for Economic Co-operation and Development. London: Routledge.
Wulff, A. (2021). Global Education Governance in the Context of COVID-19: Tensions and Threats to Education as a Public Good. Development (2021). https://doi.org/10.1057/s41301-021-00293-1
Xiaomin, L., Auld, E. (2020) A historical perspective on the OECD’s ‘humanitarian turn’: PISA for Development and the Learning Framework 2030, Comparative Education, 56:4, 503-521, DOI: 10.1080/03050068.2020.1781397
Πασιάς, Γ. (2016). Διακυβέρνηση, παγκόσμια εκπαιδευτική ατζέντα και ο ρόλος των διεθνών οργανισμών. Στο Φασούλης, Κ., Ρουσσάκης, Γ., Σαμαρά, Α., Φυριππής, Ε., Πασιάς, Γ. (επιμ.). Ανιχνεύοντας το εκπαιδευτικό τοπίο. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση, σ. 69-90
Τσαούσης, Δ. (2007). Η εκπαιδευτική πολιτική των διεθνών οργανισμών. Παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διαστάσεις. Αθήνα: Gutenberg
Φουκώ, Μ. (1977). Η τάξη του Λόγου. Αθήνα: Ηριδανός
