Ψηφιακή Αφήγηση και η Εφαρμογή της σε Άτομα με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή; Digital Storytelling and Its Application to People with Obsessive-Compulsive Disorder

Περίληψη
Η ψηφιακή αφήγηση αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο προσωπικής έκφρασης μέσω της δημιουργίας και του διαμοιρασμού ιστοριών που αφορούν σε προσωπικές εμπειρίες και βιώματα ανθρώπων οι οποίες δυνητικά μπορούν να εξυπηρετήσουν διάφορους σκοπούς (Μελιάδου et al., 2013).
Τα τελευταία χρόνια η ψηφιακή αφήγηση έχει αρχίσει να εφαρμόζεται στο χώρο της ψυχικής υγείας (De Vecchi et al., 2017; Cohen et al., 2015) δίνοντας στους πάσχοντες τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα αναφορικά με την κατάσταση τους γεγονός που σύμφωνα με τους Gubrium et. al. (2014) την καθιστά ως ένα πολύτιμο εργαλείο στην υγειονομική περίθαλψη.
Η παρούσα εισήγηση βασίζεται στην ομώνυμη διπλωματική εργασία που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2019 από τη συγγραφέα υπό την επίβλεψη του κ. Μιχάλη Μεϊμάρη, Ομότιμου Καθηγητή Νέων Τεχνολογιών και Μ.Μ.Ε. στην Επικοινωνία και την Εκπαίδευση του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Aφορούσε στη διεξαγωγή ενός σεμιναρίου σε πάσχοντες από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή με σκοπό να διερευνηθεί η επίδραση της ψηφιακής αφήγησης σε αυτούς και να εξεταστεί το ενδεχόμενο της δυνητικής ενσωμάτωσης της στα πλαίσια της διαδικασίας της ψυχοθεραπείας. Ταυτοχρόνως, μέσω της παρουσίασης εργαλείων επεξεργασίας βίντεο για τις ανάγκες του σεμιναρίου, εξετάστηκε η βελτίωση του ψηφιακού γραμματισμού των συμμετεχόντων.
Τα αποτελέσματα τα οποία προέκυψαν μετά το πέρας της ποιοτικής έρευνας η οποία διεξήχθη ήταν θετικά καθώς η όλη διαδικασία βοήθησε τόσο στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης μεταξύ των συμμετεχόντων μέσω της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων τους όσο και στη βελτίωση του ψηφιακού γραμματισμού τους.
Η ψηφιακή αφήγηση, με βάση τα συμπεράσματα που προέκυψαν από το σεμινάριο καθώς και από τις προτάσεις των συμμετεχόντων, θα μπορούσε ενδεχομένως να ενσωματωθεί στα πλαίσια ομαδικής ψυχοθεραπείας παίζοντας έναν βοηθητικό/συμπληρωματικό ρόλο σε αυτήν.
Digital storytelling is a powerful means of expression due to the fact that it permits the creation and publication of people’s stories concerning personal experiences. As a result, it can potentially serve a variety of purposes (Meliadou et al. 2014).
Recently, digital storytelling has begun to be implemented in the field of the mental health sector (De Vecchi et al., 2017; Cohen et al., 2015) enabling sufferers to express themselves freely regarding their condition which according to Gubrium et. al. (2014) makes it a valuable tool in healthcare.
The present paper is based on the author's thesis, which was published in April 2019, under the supervision of Professor Emeritus of New Technologies in Media, Communication and Education of the Department of Communication and Media Studies of the National and Kapodistrian University of Athens, Michael Meimaris. It concerned the conduction of a seminar for people suffering from obsessive-compulsive disorder in order to explore the impact of digital storytelling on them as well as its potential integration in the process of psychotherapy. Furthermore, through the presentation of video editing tools during the seminar it was examined the development of their digital literacy.
The results obtained after the completion of the qualitative research were positive as the whole process contributed to the externalisation of the particpant’s emotions and consequently to the development of empathy among them while their digital literacy has also been improved.
Digital storytelling could potentially be integrated into group psychotherapy by playing an auxiliary / complementary role to it according to the results of the seminar as well as the suggestions of the participants.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Τεύχος
- Τόμ. 10 Αρ. 1A (2019)
- Ενότητα
- Άρθρα