Ηγεσία των εκπαιδευτικών οργανισμών, τα στυλ και τα χαρακτηριστικά

PDF
Δημοσιευμένα: Σεπ 4, 2024
DOI: https://doi.org/10.12681/elrie.7190
Λέξεις-κλειδιά:
ηγεσία, στυλ, σχολική μονάδα, ηγέτης , leadership, style, characteristics, school unit, leader
Θεόδωρος Κωνσταντινίδης
Περίληψη

Οι συνεχόμενες αλλαγές στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο στη σύγχρονη εποχή που διανύουμε επιβάλλει ένα σχολείο ανοιχτό, ευέλικτο και ικανό να ανταπεξέλθει στις νέες προκλήσεις δημιουργικά, ώστε και αυτό από τη μεριά του να ανατροφοδοτήσει την κοινωνία με μέλη έτοιμα να προσαρμοστούν και να προσφέρουν αποτελεσματικά στους νέους στόχους που διατυπώνει η σύγχρονη πραγματικότητα. Ο ηγέτης που ορίζεται να κατευθύνει έναν εκπαιδευτικό οργανισμό, μια σχολική μονάδα οφείλει να έχει ξεκάθαρους και εφικτούς στόχους που προκύπτουν από το όραμα που από κοινού συνδιαμορφώνει με τους εκπαιδευτικούς, βοηθώντας τους να εξελιχθούν ως άνθρωποι και ως επαγγελματίες, ώστε να ανταπεξέλθουν στις μελλοντικές απαιτήσεις ενός ανταγωνιστικού σχολείου. Η εμπλοκή των εκπαιδευτικών στη διαμόρφωση του οράματος μαζί με το διευθυντή είναι αυτό που θα τους δώσει ώθηση και κίνητρα και θα τους παρακινήσει να εργαστούν με μεγαλύτερο ζήλο (Fildler, 1996, Middlewood, 2010).Ο ηγέτης δεν αρκεί να θέτει μόνο τους στόχους της σχολικής μονάδας, αλλά οφείλει να παρακολουθεί διαρκώς την πορεία υλοποίησης τους και φυσικά  να αξιολογήσει στο τέλος την επιτυχή ή μη πραγματοποίηση τους. Η επικοινωνία και η συνεργασία στη σχολική μονάδα είναι βασικό συστατικό της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας της. Ο διευθυντής μεταδίδει ιδέες και σχέδια με βάση τα οποία θα πραγματοποιηθούν οι στόχοι βραχυπρόθεσμοι ή μακροπρόθεσμοι (Bush, 2008, Fildler, 1996). Η διαφορoποίηση μεταξύ του ηγέτη και του ρόλου του  διευθυντή είναι ανασταλτικό στοιχείο στην προσπάθεια ερμηνείας και κατανόησης του θέματος της ηγεσίας στους εκπαιδευτικούς οργανισμούς (Duignan, 1994). Στην εποχή των συνεχόμενων αλλαγών και εξελίξεων, στην οποία η γνώση παλαιώνεται με την ίδια ταχύτητα που δημιουργείται, ο συντονισμός όλων των ενεργειών και του ελέγχου των εμπλεκομένων στη λειτουργία μιας σχολικής μονάδας, αποτελούν μεγάλο στοίχημα για την επίτευξη των στόχων. Ο ρόλος του διευθυντή με ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι κομβικής σημασίας στην επίτευξη του παραπάνω σκοπού.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Εισηγήσεις
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού 4.0.

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στα πρακτικά του συνεδρίου για την «Εκπαίδευση, Δια Βίου Μάθηση, Έρευνα και Τεχνολογική Ανάπτυξη, Καινοτομία και Οικονομία»διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους. Άρθρα που δημοσιεύονται στα πρακτικά διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς και με δικαίωμα τροποποίησης μόνον με παρόμοια διανομή (αν αναμείξετε, τροποποιήσετε, ή δημιουργήσετε πάνω στο υλικό, πρέπει να διανείμετε τις δικές σας συνεισφορές υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο)
Αναφορές
Αθανασούλα-Ρέππα, Α. (2005). Διοίκηση μονάδων προσχολικής και Σχολικής Αγωγής, (Μετάφραση Σπανού Μαρία από Phyllis M. Click). Αθήνα: Έλλην.
Ανδρέου, Α. και Παπακωνσταντίνου, Γ. (1994). Εξουσία και οργάνωση-Διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αθήνα: Λιβάνη.
Ανδρέου, Α. & Μαντζούφας, Π. (1999). θέματα οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης και της σχολικής μονάδας. Αθήνα: Νέα Σύνορα.
Bass, B.M. (1985). Leadership and Performance Beyond Expectations. New York: The Free Press.
Bogler, R. (2001). The influence of leadership style on teacher job satisfaction. Educational Administration Quarterly, 37(5), 662-683.
Burns, J.M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row Publishers.
Bush, J. (2003,2008). From management to leadership: Semantic or meaningful change. Educational Management Administration and leadership, Vol. 36, No 2, pp. 271-288.
Bush, T. and Glover, D. (2003). School Leadership: Concepts & Evidence. Nottingham: National College for School Leadership.
Cheng, Y. C. (1996a). School Effectiveness and School-Based Management: A Mechanism for Development, London: Falmer Press.
Cohen, W. A. (1990). The art of the leader. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice Hall.
Day, C., & Harris, A. (2003). Teacher leadership, reflective practice and school improvement in Leithwood K & Hallinger P (Eds) Second International Handbook of Educational Leadership and Administration, (2nd ed., pp. 724–749). Dordrecht: Kluwer Academic.
Duignan, P. A. (1994). Reflective management: the key to quality leadership. In C. Riches, & C. Morgan (Eds), Human Resource Management in Education (pp.74-90). London: The Open University.
European Commission (2010). School Leadership for learning. E & T 2020 programme, Thematic Working Group «Teacher Professional Development». Report of a Peer Learning Activity in Limassol, Cyprus 17-21/10/2010.
Fiedler, F. E. (1996). The Contribution of Cognitive Resources of Leadership Performance. New York: Academic Press
Fullan, M. (1992). Visions that blind. Educational Leadership, 49 (5), pp.19-20.
Garratt, R. (1990). Learning to lead. Glasgow: Herper Collins Book Manufacturing.
Goleman. D, (1995). Emotional Intelligence. New York. Bantam.
Goleman, D.(1998). Working with emotional intelligence. London: Bloomsbury.
Goleman, D. (2000). Leadership that gets results. Harvard Business Review.
Griffin, R. (2009). Management, 9th Edition. London: Houghton Mifflin Publication.
House, R. J. (1977). A 1976 theory of charismatic leadership. In J. G. Hunt & L. L. Larson (Eds.), Leadership: The Cutting Edge (pp. 189–207). Carbondale:Southern Illinois: University Press.
Hoy, W. and Miskel, C. (1987,2008). Educational Administration: Theory, Research,
and Practice (8th ed.) New York: Mc Graw Hill.
Καμπουρίδης, Γ. (2002). Οργάνωση και διοίκηση σχολικών μονάδων. Αθήνα:
Κλειδάριθμος. Κατσαρός, Ι. (2008). Οργάνωση και διοίκηση της εκπαίδευσης. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Koontz, H. et all (1982). Management, 6th edition. London.
Koontz and O’Donnell, (1984). Management, 8th edition. Auckland, c1984.
Middlewood, D. (2010). Managing people and performance. In Bush, T. , Bell, L.
& Middlewood, D (Eds) The principles of education leadership & management, Second Edition, Sage Publication, London, pp. 132-150.
Morgan, G. (1996). Empowering human resources. In C. Riches, & C. Morgan (Eds), Human Resource Management in Education (pp. 32-37). London: The Open University.
Μπουραντάς, Δ. (2005). Ηγεσία: ο δρόμος της διαρκούς επιτυχίας. Αθήνα: Κριτική.
Πιπερόπουλος, Γ. (2007). Επικοινωνώ άρα υπάρχω, 9η έκδοση, σελ. 188-205.
Πασιαρδής, Π. (2004). Εκπαιδευτική ηγεσία. Από την περίοδο της ευμενούς αδιαφορίας στη σύγχρονη εποχή. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Πασιαρδής, Π. & Brauckmann, S. (2008). Evaluation of school principals. in G. Crow, J. Lumby, & P. Pashiardis (Eds.), International Handbook on the Preparation and Development of School Leaders (pp.263-799). New York: Routledge.
Πρίντζας, Γ. (2005). Η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού στην εκπαίδευση. Στο Α. Καπσάλης (Επιμ.) Οργάνωση και διοίκηση σχολικών μονάδων (σελ.231-242). Θεσσαλονίκη: Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Σαΐτης, Χ. (2005). Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Σαϊτης, Χ. (2014). Μύηση των εκπαιδευτικών στα μυστικά της σχολικής ηγεσίας. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Sousa, D. A. (2003). The Leadership Brain. Thousand Oaks. California: Corwin Press, Inc.
Tsakonas, N. & Karagiannaki, N., (2014). Advances in Information Retrieval: 42nd European Conference on IR Research ECIR 2020, Lisbon, Portugal, April 14–17, 2020, Proceedings, Part I.
Yukl, G. (2002). Leadership in organization (3rd ed.)Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice-Hall.
Yukl, G. (2002). Leadership in organization. Upper Saddle River,N.J: Prentice-Hall.