Inventing playful elements for the city

PDF (ελληνικά)
Published: Jul 27, 2019
DOI: https://doi.org/10.12681/χπ.1429
Keywords:
play perception city nature art
Μπούκη Μπαμπάλου-Νουκάκη (Bouki babalou-Noukaki)
ΣΧΟΛΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠ
Abstract

The presentation will attempt to answer the question whether urban planning could propose spaces which can respond to the playful instinct of the child and of the human in general. We will suggest that urban planning could include elements “which are specific to play as: order, tension, movement, variation, formality, rhythm” and that according Johan Huizinga are its basic characteristics, and therefore could become a potential play field.

We will use as examples the design proposals for the covered streams of the town of Rethymno, Crete, and the design of the Aheropeitos – Hagia Sofia Axis in Thessaloniki, where the everyday playful actions are supported.

Through the notions of perception, play, city, nature, art we will attempt the interpretation of our design choices at the works we will analyze.

We consider the introduction of nature and art a design tool in the formation of the urban space, in order to create an environment which develops the imagination, makes art familiar and helps resourcefulness.

Article Details
  • Section
  • THEMATIC FIELD ΙΙ & ΙΙΙ The multimodal intersection of urban and educational spaces & The city as a learning environment

Authors agree to the following terms:

· Authors retain copyright and grant right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in these proceedings.

· Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the published version of the work (e.g. post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication.

· Authors are permitted and encouraged to post their work online (preferably in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work.

Author Biography
Μπούκη Μπαμπάλου-Νουκάκη (Bouki babalou-Noukaki), ΣΧΟΛΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠ

ΣΧΟΛΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ, ΟΜΟΤΙΜΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ

References
Adorno, Th. (2000). Αισθητική θεωρία. Μτφρ., σημειώσεις Λ. Αναγνώστου. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.
Agamben, G. (2005). Βεβηλώσεις. Μτφρ. Π. Τσιαπούρα. Αθήνα: Άγρα.
Augé, Μ. (1999). Για μια ανθρωπολογία των σύγχρονων κόσμων. Μτφρ. Δ. Σαραφείδου. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.
Caillois, R. (2001). Τα παιχνίδια και οι άνθρωποι. Μτφρ. Ν. Κούρκουλου. Αθήνα: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
Gregotti, V. (1997). Περί της έννοιας της μετατροπής στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Στο Π. Αστρεινίδου, Γ. Σημαιοφορίδης (επιμ.). Η «άγνωστη» πόλη. Διαμορφώσεις 10 αρχαιολογικών χώρων στη Θεσσαλονίκη. Αθήνα: 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, UNTIMELY BOOKS.
Heidegger, M. (2006). Η τέχνη και ο χώρος. Μτφρ. Γ.Τζαβάρα. Αθήνα: Ίνδικτος.
Huizinga, J. (2010). O άνθρωπος και τo παιχνίδι. Homo ludens. Μτφρ. Γ. Λυκιαρδόπουλου, Σ. Ροζάνη. Αθήνα: Γνώση.
Jammer, Μ. (2001). Έννοιες του Χώρου. Η Ιστορία των Θεωριών του Χώρου στη Φυσική. Πρόλογος Α. Αινστάιν. Μτφρ. Τ. Λάζαρη, Θ. Χριστιανόπουλου. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Lefebvre, H. (1977). Το δικαίωμα στην πόλη. Μτφρ. Π. Τουρνικιώτη, Κ. Λωράν. Αθήνα: Παπαζήση.
Massey, D. (2001). Φιλοσοφία και πολιτικές της χωρικότητας. Αθήνα: Παπασωτηρίου/ Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ.
Musatti, T., Mayer, S., (2011). Εκπαιδεύοντας στους βρεφονηπιακούς σταθμούς: Πώς φτιάχνεται ένα υφαντό ποιότητας;. Στο Παιδιά στην Ευρώπη (20), Σεπτέμβριος.
Purini, F. (1997). Πρόγραμμα ΗΡΑΚΛΗΣ. Δέκα σχέδια για την ελληνική πόλη. Επιστη-μονική Διεύθυνση & Συντονισμός: C. Macchi Cassia, Δ. Καρύδης. Αθήνα: Α.Γ.Ε.Τ. «ΗΡΑΚΛΗΣ».
Secchi, B. (1997). Ιστορία, αρχιτεκτονική, πόλη: αποσπάσματα. Στο Π. Αστρεινίδου, Γ. Σημαιοφορίδης (επιμ.). Η «άγνωστη» πόλη.
Διαμορφώσεις 10 αρχαιολογικών χώρων στη Θεσσαλονίκη. Αθήνα: 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, UNTIMELY BOOKS.
Tafuri, M. (1997). Ιστορία, αρχιτεκτονική, πόλη: αποσπάσματα. Στο Π. Αστρεινίδου, Γ. Σημαιοφορίδης (επιμ.). Η «άγνωστη» πόλη. Διαμορφώσεις 10 αρχαιολογικών χώρων στη Θεσσαλονίκη. Αθήνα: 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, UNTIMELY BOOKS.
Αναγνωστάκης, Μ. (1970). Θεσσαλονίκη, μέρες του 1969 μ.Χ. Στόχος. Αθήνα: Πλειάς.
Ανάπλαση του Άξονα Αχειροποίητου Αγίας Σοφίας του Δήμου Θεσσαλονίκης. (2013). Κατάλογος αποτελεσμάτων Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού ΥΠΕΚΑ-ΔΕΕΑΠ Νουκάκης, Α., Μυροφορίδου, Β., Τζιντζέλη, Μ., Χαζάπης, Α., Χρανιώτη, Α. Σύμβουλος: Μπαμπάλου – Νουκάκη, Μ., Α’ Βραβείο.
Αντονάς, Α. (1998). Η ανασύσταση του βλέμματος. Όριον. Τιμητικός τόμος στον καθηγητή Δ. Α. Φατούρο. Τεύχος Α. Θεσσαλονίκη: ΑΠΘ, Πολυτεχνική Σχολή – Τμήμα Αρχιτεκτόνων.
Άρεντ, Χ. (1986). Η ανθρώπινη κατάσταση (Vita activa). Μτφρ. Σ. Ροζάνη, Γ. Λυκιαρδόπουλου. Αθήνα: Γνώση.
Γιαννίση, Φ. (2001). Επίμετρο. Στο Κοτιώνης, Ζ., 44 ιστορίες αρχιτεκτονικής. Αθήνα: Εκκρεμές.
Ιωάννου, Γ. (1995). Η μόνη κληρονομιά. Στο Ομίχλη. Αθήνα: Κέδρος.
Κορωναίου, A. (1996). Κοινωνιολογία του ελεύθερου χρόνου. Αθήνα: Νήσος.
Κουρκουτίδου-Νικολαίδου, Ε., Μαυροπούλου-Τσιούμη Χ., Μπακιρτζής, Χ. (2012). Ψηφιδωτά Θεσσαλονίκης. 4ος-14ος αιώνας. Αθήνα: ΚΑΠΟΝ.
Μερλώ-Ποντύ, Μ. (2016). Φαινομενολογία της αντίληψης. Μτφρ. Κ. Καψαμπέλη. Αθήνα: Νήσος.
Μοσκοβιτσί, Σ. (1998). Τεχνική και φύση στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Μτφρ. Δ. Κοσμίδη. Αθήνα: Νεφέλη.
Μπαμπάλου–Νουκάκη, Μ., Νουκάκης, Α. (2011). Ρέθυμνο: Υλοποίηση της ανάκτησης του δημόσιου χώρου, ανάδειξη της ταυτότητας της πόλης. Στο Public Space. Δημόσιος χώρος…αναζητείται. Πρακτικά Συνεδρίου. ΤΕΕ/ ΤΚΜ. Θεσσαλονίκη: Cannot Not Design Publications.
Μπαρτ, Ρ. (1980). Η επικράτεια των σημείων. Μτφρ. Κ. Παπαιακώβου. Αθήνα: Ράππα.
Πεντζίκης, Ν. Γ. (2005). Το μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης. Αθήνα: Άγρα.
Πλάτων (2016). Τίμαιος. Εισαγωγή, μτφρ., σχόλια Β. Κάλφα. Αθήνα: ΕΣΤΙΑ.
Σερτώ, Μ. ντε (2010). Επινοώντας την καθημερινή πρακτική. Μτφρ. Κ. Καψαμπέλη. Αθήνα: Σμίλη.
Τερζάκης, Φ. (2003). Αποσπάσματα μιας φιλοσοφίας της φύσης. Αθήνα: future.
Φατούρος, Δ. Α. (2008). Το παιδί και η πόλη ή πως το δημοτικό σχολείο μπορεί να κάνει καλό ή κακό. Στο Ίχνος χρόνου. Αφηγήσεις για τη νεώτερη ελληνική αρχιτεκτονική. Αθήνα: Καστανιώτη.
Φατούρος, Δ. Α. (1968). Το «φυσικό» περιβάλλον σαν πεδίο εκμαθήσεως. Στο Επιστη-μονική Επετηρίς Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ (3).
Φατούρος, Δ. Α. (1993). Η πόλη: χώρος-γλυπτική. Στο Ίχνος χρόνου. Αφηγήσεις για τη νεώτερη ελληνική αρχιτεκτονική. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη.
Barcelona: Open-air sculptures guide (2003). Βαρκελώνη: Poligrafa + Ajuntament de Barcelona.
Dudek, M. (2007). Schools and Kindergartens, a Design Manual. Βερολίνο: Birkhauser.
Eyck, A. van (1981). Ex Turico Aliquid Novum. Στο Architese (5).
Herrington, S. (2005).The sustainable landscape. Στο Dudek, M., Children's Spaces. Νέα Υόρκη: Routledge.
Lefaivre, L. και Döll (2007). Ground-Up City. Play as a design tool. Ρότερνταμ: 010 Publishers.
Lynch, Κ. (1960). The image of the city. Καίμπριτς: The MIT Press.
Pallasmaa, J. (1996). The Eyes of the Skin. Architecture and the Senses. Λονδίνο: Academy Editions.
Solà-Morales, M. de (επιμ. M. Zardini) (1999). Designing Cities. Στο Lotus Quaderni Documents. Μιλάνο: Electa.
Torres, A. M. (2000). Isamu Noguchi. A Study of Space. Νέα Υόρκη: The Monacelli Press.
Wallis, B. και Kastner, J. (επιμ.) (1998). Land and Enviromental Art. Νέα Υόρκη: Phaidon Press Limited.