Αντιλήψεις του Χρόνου. Με εργαλείο το Design τα παιδιά επαναπροσεγγίζουν την τέταρτη διάσταση του χώρου


Δημοσιευμένα: Ιουλ 27, 2019
Λέξεις-κλειδιά:
σχεδιαστική σκέψη (design thinking) σχεδιαστική υλοποίηση (design by making) εννοιολογικός σχεδιασμός αντιλήψεις του χώρου και του χρόνου εκπαίδευση του design
Μαριάννα Καλτσά (Marianna Kaltsa)
Γεώργιος Λιαμάδης (Georgios Liamadis)
http://orcid.org/0000-0002-3491-1019
Κωνσταντίνος Μουστάκας (Constantinos Moustakas)
Περίληψη

Στις μέρες μας έχει αναδυθεί ένας ιδιαίτερα δυναμικός παράγοντας στη βίωση του χώρου, η τέταρτη διάστασή του, ο χρόνος.
Ποιοι συσχετισμοί προκύπτουν από τη σύνδεση του χώρου και των αντικειμένων του με το χρόνο; Πώς μπορεί να αποτυπωθεί η χωρική εμπειρία; Πώς μορφοποιούνται οι διαφορετικές αντιλήψεις για το χρόνο;

Η εργασία αυτή παρουσιάζει μια εκπαιδευτική εφαρμογή του καινοτόμου Εργαστηρίου Design για παιδιά, ηλικίας 9-11 ετών, που οργανώνεται και συντονίζεται από το Εργαστήριο Βιομηχανικού Σχεδιασμού του Τμήματος Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών Α.Π.Θ. στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΜΜΣΤ.

Από τους κυριότερους στόχους αυτού του ερευνητικού έργου είναι η αναστοχαστική μελέτη των εργαλείων στην εκπαίδευση (Cross 2011) αξιοποιώντας ισόρροπα τα σύμβολα και τα εργαλεία, την τέχνη και την τεχνική (Mumford 1952).

Λαμβάνεται ως αφορμή το ανοιχτού τύπου ερώτημα, ‘αντιλήψεις του χρόνου’. 

Αξιοποιώντας τα εκπαιδευτικά εργαλεία του Design τα παιδιά ξεπερνούν τις τυπολογικές νόρμες για την αποτύπωση του χρόνου (Jones 2012). Στο πλαίσιο της εργασίας δεν προσδοκάται ο σχεδιασμός ενός ακόμη ρολογιού. Τα αντικείμενα που σχεδιάζονται και υλοποιούνται, στοχεύουν στην ανάδειξη διαφορετικών αντιλήψεων του χρόνου.

Ο χρόνος διαδρά με το καθημερινό περιβάλλον και τις δραστηριότητες σε αυτό. «Ο χώρος για το παιδί» εμπλουτίζεται με ποιότητες που συνθέτουν «το χώρο του παιδιού».

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • ΘΕΜΑΤΙΚΗ IV Εισαγωγή καινοτομιών για αναβάθμιση του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος
Αναφορές
Γερμανός, ∆. (1993). Χώρος και διαδικασίες αγωγής. Η παιδαγωγική ποιότητα του χώρου. Αθήνα: Gutenberg.
Τσιώλης, Γ. (2014). Μέθοδοι και τεχνικές ανάλυσης στην ποιοτική έρευνα. Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική.
Τσουκαλά, Κ. (2000). Αρχιτεκτονική, παιδί και αγωγή. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής.
Τσουκαλά, Κ. (2006). Παιδική αστική εντοπία Αρχιτεκτονική και νοητικές αναπαραστάσεις του χώρου. Αθήνα: Τυπωθήτω.
Antonelli, P. (2011). On Governing by Design. Στο Seed Magazine. ∆ιαθέσιμο στο: http://seedmagazine.com/content/article/on_governing_by_design/. (Ανακτήθηκε: 5/5/2017).
Banham, R. (1960). Theory and Design in the first machine age. ΝΥ: Praeger Publishers.
Baudrillard, J., Nouvel, J. (2005). The singular object of the architecture. Minneapolis, US: University of Minnesota Press.
Brown, T. (2009). Change by Design: How Design Thinking Transforms Organizations and Inspires Innovation. NY: Harper Collins Publishers.
Chang A., Chi P. Y., Montfort N., Breazeal C., και Lieberman H. (2010). Lessons Learned from Designing Children’ s Interactive Narratives. Proceedings from 4th Conference of the Electronic Literature Organization (ELO). Providence, Rhode Island, USA. June 2010. [pdf]
∆ιαθέσιμο στο: http://web.media.mit.edu/~lieber/Publications/Childrens-Narratives-ELO.pdf (Ανακτήθηκε: 05/08/2017).
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence: Why It Can Matter More Than IQ. New York, US: Bantam Books.
Hara, K. (2015). Designing Design. Zurich: Lars Muller Publishers.
Kirst, W. (2005). New literacies in action. Teaching and learning in multiple media. NY: Teachers College, Columbia University.
Kolko, J. (2011). Exposing the Magic of Design: A Practitioner’ s Guide to the Methods and Theory of Synthesis. NY: Oxford University Press.
Krasnor, L. R., και Pepler, D. J. (1980). The study of children’ s play: Some suggested future directions. Στο TOC 9. [Ηλεκτρονικό]. ∆ιαθέσιμο στο: http://web.media.mit.edu/~lieber/Publications/Childrens-Narratives-ELO.pdf. (Ανακτήθηκε: 30/5/2017).
Lawson, B. (1980, 2006). How Designers Think: The Design Process Demystified (4th ed.). Oxford: Architectural Press.
Liamadis, G. (2003). The Language of Things. Στο G. Giannakis, M. Baltatzani, G. Xidopoulos, A. Tsagalidis (επιμ.), Proceedings from the 8th Pan-Hellenic Conference on Linguistics. Languages. Aristotle University of Thessaloniki. Greece. Ioannina, 2009 (electronic edition).
Liamadis, G. (2013). Researching Design Pedagogies in different levels and fields of Education: Towards a New Ideology in the Agenda of Design Education. Στο Alicavusoglu, E. (επιμ.), 6th International Student Triennial Symposium “Connecting the Dots”. School of Fine Arts. Marmara University Istanbul. Istanbul: Ege Basim.
Maeda, J. (2001). Design by Numbers. Massachusetts, USA: MIT Press.
Maeda, J. (2010). On meaningful Observation. Στο Seed Magazine. ∆ιαθέσιμο στο: http://seedmagazine.com/content/article/ on_meaningfull_observation/. (Ανακτήθηκε: 9/5/2017).
Michelson, W., Levine, S., και Michelson, E. (1979). The child in the city: Today and tomorrow. Toronto: University of Toronto Press.
Mumford, L. (1952). Art and Techniques. NY: Columbia University Press.
Munari, B. (2008). Design as art. London, UK: Penguin Modern Classics.
Norman D. (2013). The design of everyday things. Revised and expanded edition. New York: Basic books.
Piaget, J., Inhelder, B. (1969, 2000). The psychology of the child. NY: Basic Books.
Polaine, A. (2011). Design Research – A failure of Imagination?. Στο E. Bohemia, B. B. de Mozota, L. Collina (επιμ.), Proceedings from 1st International Symposium for Design Education Researchers. Cumulus Association and DRS SIG on Design Pedagogy. Paris, France: Cumulus Association and DRS.
Rowe, A., Takach, B. S. (2014). Design Education: Approaches, Explorations and Perspectives. Canada: Department of Art and Design. University of Alberta.
Sudjic, D. (2009). The Language of Things. Understanding the World of Desirable Objects. London, UK.: Penguin Books.