Ο διαπραγματευτικός ρόλος του Ηγέτη στο Δημόσιο


Κυριακή Αραβίδου
Σωτηρία Τριαντάρη
Abstract

The purpose of the current study is to highlight the major issue of labor conflicts and the role of the leader-supervisor in their management in order to ensure the smooth operation of each work group in the Public Sector, specifically in the Public Works Departments of the seven (7) Regional Units and the 37 Municipalities that constitute Region of Central Macedonia. Quantitative research was conducted using questionnaires, approved by the Research Ethics Committee of the University of Western Macedonia. Statistical analysis was performed by IBM SPSS 24 statistical program with the help of Microsoft Office Excel 2016 software. According to the employees, conflicts occur in Public services very often and an average of 70% believe that they are not dealt with effectively. The results of the research highlight the need for a different approach to conflicts that will result from the continuous training of employees and supervisors.


Keywords: Conflict management, Public Sector

Article Details
  • Section
  • Εισηγήσεις
References
Adejimola, A.S. (2009). Language and communication in conflict resolution. Journal of Law and Conflict Resolution,1(1),1-9.
Βάμβουκας, Μ.Ι. (2007). Εισαγωγή στην παιδοψυχαγωγική έρευνα και μεθοδολογία. Αθήνα: Γρηγόρης
Βακόλα, Μ. & Νικολάου, Ι. (2012). Οργανωσιακή Ψυχολογία και Συμπεριφορά. Αθήνα:Rosili.
Γαλάνης (2013). Εγκυρότητα και αξιοπιστία των ερωτηματολογίων στις επιδημιολογικές μελέτες. Εφαρμοσμένη Ιατρική Έρευνα, 30(1), 97-110.
Γιαννουλέας, Μ. (2011). Συμπεριφορά και διαπροσωπική επικοινωνία στον εργασιακό χώρο. Αθήνα: πεδίο.
Cohen, L., Manion, L.& Morrison, K. (2000). Research Methods in Education. London: Rout ledge.
Everard, K. & Morris, G. (1999). Αποτελεσματική Εκπαιδευτική Διοίκηση,
Μετάφραση Δ. Κικίζας. Πάτρα: ΕΑΠ.
Field, A. (2017). Discovering Statistics Using IBM SPSS (5th edition). Sage Publications Ltd.
Greenberg,J. & Baron,R. (2013). Οργανωσιακή Ψυχολογία και Συμπεριφορά. Μτφρ. Αντωνίου Αλέξανδρος-Σταμάτιος. Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg.
Ζαβλανός, Μ. (2002). Οργανωτική Συμπεριφορά. Αθήνα: Έλλην.
Ζιγκιρίδης, Ε (2008).«Οικονομία – επιχειρήσεις - Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων», Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων.
Henkin, A.B., Cistone ,P.J.& Dee,J.R. (2000).‘’Conflict management strategies ofprinciples in site-based managed schools’’. Journal of Educational Administration,38(3):142-158.
Παπαγεωργάκης, Π. & Σισμανίδου, Ε. (2016). Ο ρόλος του Διευθυντή-Ηγέτη στη διαχείριση των συγκρούσεων ανάμεσα στο σύλλογο διδασκόντων. ¨Τα πρακτικά του 3ου Συνεδρίου: ΝΕΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ¨.
Παπαδόπουλος, Ι. (2012). Χρήση των Τ.Π.Ε. από τα διευθυντικά στελέχη σχολικών μονάδων και εργασιακή ικανοποίηση των εκπαιδευτικών. i-Teacher, 5ο Τεύχος (Νοέμβριος, 2012).
Rahim, A., Magner, R. & Shapiro. L. (2000). Do you justice perceptions influence stylesof handling conflict with supervisors? What justice perceptions of precisely? International Journal of Conflict Management,11, p.p. 9-31.
Robbins,S.P. (1993). Organizational Behavior. Englewood Cliffs,6th edition, Prentice Hall.
Robbins, S. & Judge, T. (2011). Οργανωσιακή Συμπεριφορά: Βασικές Έννοιες και Σύγχρονες προσεγγίσεις. Μτφρ. Άννα Πλατάκη. Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική.
Σαΐτης, Χ. (2002). Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης. 2η Έκδοση. Αθήνα: Εκδόσεις Ατραπός
Σαΐτη, Α. & Σαΐτης, Χ. (2011). Εισαγωγή στη διοίκηση της εκπαίδευσης: θεωρία και μελέτη περιπτώσεων. τόμος Α΄ Αθήνα: Αυτοέκδοση
Σαΐτης, Χ. & Σαΐτη, Α. (2012). Οργάνωση και Διοίκηση της εκπαίδευσης. Θεωρία, Έρευνα και Μελέτη περιπτώσεων. Αθήνα.
Schermerhorn, J. R. (1982). Managing Organizational Behavior. New York: John Wiley and Sons, Inc.
Smiley, F. (2018). Leadership guide to conflict and conflict management. Leadership in Healthcare and Public Health. Available διαθέσιμο στο:: https://ohiostate.pressbooks.pub/pubhhmp6615/chapter/leadership-guide-to-conflict-and-conflict-management/
(Τελευταία ανάκτηση 14-9-223)
Stevenson,W.J., (1999). Production/operations management.Bankok: Irwin McGraw-Hill.
Sullivan, E.& Decker, P. (2009).Αποτελεσματική Ηγεσία και Διοίκηση στις Υπηρεσίες Υγείας. Επιστημονική επιμέλεια: Μπελλάλη, Αθήνα: Γκιούρδας.
Τριαντάρη, Σ., (2018) Από τη σύγκρουση στη διαμεσολάβηση. Η Διαμεσολάβηση ως στρατηγική και πολιτική της επικοινωνίας, Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός οίκος Κ.&Μ. Αντ. Σταμούλη.
Τριαντάρη, Σ. (2020) Ηγεσία Θεωρίες Ηγεσίας Από τον αριστοτελικό Ρήτορα στο σύγχρονο Ηγέτη, Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Κ & Μ Σταμούλη.
Tjosvold, D. & Sun, H.F. (1993).Understanding conflict avoidance: Relationship, motivations, actions and consequences. International Journal of Conflict Management,13(2), p.p. 142-164.
Thomas,K.W. (1976). ‘’Conflict and conflict management’’. In M.D. Dunnette (Ed.). Handbook of industrial and organizational psychology, Chicago: Rand McNally, p.p. 889-935.
Volpe, M. (1989). Managing conflict in Public Sector, Public Productivity & Management Review, Vol. 13, No. 1 (Autumn, 1989), pp. 99- 106
Χυτήρης, Λ. (2001). Οργανωσιακή Συμπεριφορά: Η Ανθρώπινη Συμπεριφορά σε οργανισμούς και Επιχειρήσεις. Αθήνα: Εκδόσεις Interbooks.
Wilmot, W. W. & Hocker, J. L. (2011). Interpersonal Conflict. New York: McGraw-Hill.
Uline, C.L., Tschannen-Moran, M. & Perez, L. (2003). Constructive conflict: How controversy can contribute to school improvement. Teachers College Record, 105(5),p.p. 782-816.