Ο διαπραγματευτικός ρόλος του Ηγέτη στο Δημόσιο
Δημοσιευμένα:
Σεπ 4, 2024
Λέξεις-κλειδιά:
Διαχείριση Συγκρούσεων, Δημόσιος Τομέας Conflict management, Public Sector
Περίληψη
Ο σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να αναδείξει το μείζον θέμα των εργασιακών συγκρούσεων και το ρόλο του ηγέτη-προϊστάμενου στη διαχείριση τους έτσι ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της κάθε εργασιακής ομάδας στο Δημόσιο Τομέα και ειδικότερα στις Διευθύνσεις Τεχνικών Έργων στις επτά (7) Περιφερειακές Ενότητες και στους 37 Δήμους που συγκροτούν διοικητικά την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Διενεργήθηκε ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίων, που εγκρίθηκαν από την Επιτροπή Ηθικής και Δεοντολογίας της Έρευνας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε στο στατιστικό πρόγραμμα IBM SPSS 24 με τη βοήθεια του λογισμικού Microsoft Office Excel 2016 για το σχεδιασμό γραφημάτων και για την κωδικοποίηση των δεδομένων. Σύμφωνα με τους εργαζόμενους/ες, συγκρούσεις συμβαίνουν στις Δημόσιες υπηρεσίες πολύ συχνά και το 70% πιστεύει ότι δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν την ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης των συγκρούσεων που θα προκύψει από τη συνεχή εκπαίδευση εργαζομένων και προϊσταμένων
Λέξεις-κλειδιά: Διαχείριση Συγκρούσεων, Δημόσιος Τομέας
Λεπτομέρειες άρθρου
- Ενότητα
- Εισηγήσεις
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού 4.0.
Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στα πρακτικά του συνεδρίου για την «Εκπαίδευση, Δια Βίου Μάθηση, Έρευνα και Τεχνολογική Ανάπτυξη, Καινοτομία και Οικονομία»διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους. Άρθρα που δημοσιεύονται στα πρακτικά διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς και με δικαίωμα τροποποίησης μόνον με παρόμοια διανομή (αν αναμείξετε, τροποποιήσετε, ή δημιουργήσετε πάνω στο υλικό, πρέπει να διανείμετε τις δικές σας συνεισφορές υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο)Αναφορές
Adejimola, A.S. (2009). Language and communication in conflict resolution. Journal of Law and Conflict Resolution,1(1),1-9.
Βάμβουκας, Μ.Ι. (2007). Εισαγωγή στην παιδοψυχαγωγική έρευνα και μεθοδολογία. Αθήνα: Γρηγόρης
Βακόλα, Μ. & Νικολάου, Ι. (2012). Οργανωσιακή Ψυχολογία και Συμπεριφορά. Αθήνα:Rosili.
Γαλάνης (2013). Εγκυρότητα και αξιοπιστία των ερωτηματολογίων στις επιδημιολογικές μελέτες. Εφαρμοσμένη Ιατρική Έρευνα, 30(1), 97-110.
Γιαννουλέας, Μ. (2011). Συμπεριφορά και διαπροσωπική επικοινωνία στον εργασιακό χώρο. Αθήνα: πεδίο.
Cohen, L., Manion, L.& Morrison, K. (2000). Research Methods in Education. London: Rout ledge.
Everard, K. & Morris, G. (1999). Αποτελεσματική Εκπαιδευτική Διοίκηση,
Μετάφραση Δ. Κικίζας. Πάτρα: ΕΑΠ.
Field, A. (2017). Discovering Statistics Using IBM SPSS (5th edition). Sage Publications Ltd.
Greenberg,J. & Baron,R. (2013). Οργανωσιακή Ψυχολογία και Συμπεριφορά. Μτφρ. Αντωνίου Αλέξανδρος-Σταμάτιος. Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg.
Ζαβλανός, Μ. (2002). Οργανωτική Συμπεριφορά. Αθήνα: Έλλην.
Ζιγκιρίδης, Ε (2008).«Οικονομία – επιχειρήσεις - Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων», Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων.
Henkin, A.B., Cistone ,P.J.& Dee,J.R. (2000).‘’Conflict management strategies ofprinciples in site-based managed schools’’. Journal of Educational Administration,38(3):142-158.
Παπαγεωργάκης, Π. & Σισμανίδου, Ε. (2016). Ο ρόλος του Διευθυντή-Ηγέτη στη διαχείριση των συγκρούσεων ανάμεσα στο σύλλογο διδασκόντων. ¨Τα πρακτικά του 3ου Συνεδρίου: ΝΕΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ¨.
Παπαδόπουλος, Ι. (2012). Χρήση των Τ.Π.Ε. από τα διευθυντικά στελέχη σχολικών μονάδων και εργασιακή ικανοποίηση των εκπαιδευτικών. i-Teacher, 5ο Τεύχος (Νοέμβριος, 2012).
Rahim, A., Magner, R. & Shapiro. L. (2000). Do you justice perceptions influence stylesof handling conflict with supervisors? What justice perceptions of precisely? International Journal of Conflict Management,11, p.p. 9-31.
Robbins,S.P. (1993). Organizational Behavior. Englewood Cliffs,6th edition, Prentice Hall.
Robbins, S. & Judge, T. (2011). Οργανωσιακή Συμπεριφορά: Βασικές Έννοιες και Σύγχρονες προσεγγίσεις. Μτφρ. Άννα Πλατάκη. Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική.
Σαΐτης, Χ. (2002). Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης. 2η Έκδοση. Αθήνα: Εκδόσεις Ατραπός
Σαΐτη, Α. & Σαΐτης, Χ. (2011). Εισαγωγή στη διοίκηση της εκπαίδευσης: θεωρία και μελέτη περιπτώσεων. τόμος Α΄ Αθήνα: Αυτοέκδοση
Σαΐτης, Χ. & Σαΐτη, Α. (2012). Οργάνωση και Διοίκηση της εκπαίδευσης. Θεωρία, Έρευνα και Μελέτη περιπτώσεων. Αθήνα.
Schermerhorn, J. R. (1982). Managing Organizational Behavior. New York: John Wiley and Sons, Inc.
Smiley, F. (2018). Leadership guide to conflict and conflict management. Leadership in Healthcare and Public Health. Available διαθέσιμο στο:: https://ohiostate.pressbooks.pub/pubhhmp6615/chapter/leadership-guide-to-conflict-and-conflict-management/
(Τελευταία ανάκτηση 14-9-223)
Stevenson,W.J., (1999). Production/operations management.Bankok: Irwin McGraw-Hill.
Sullivan, E.& Decker, P. (2009).Αποτελεσματική Ηγεσία και Διοίκηση στις Υπηρεσίες Υγείας. Επιστημονική επιμέλεια: Μπελλάλη, Αθήνα: Γκιούρδας.
Τριαντάρη, Σ., (2018) Από τη σύγκρουση στη διαμεσολάβηση. Η Διαμεσολάβηση ως στρατηγική και πολιτική της επικοινωνίας, Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός οίκος Κ.&Μ. Αντ. Σταμούλη.
Τριαντάρη, Σ. (2020) Ηγεσία Θεωρίες Ηγεσίας Από τον αριστοτελικό Ρήτορα στο σύγχρονο Ηγέτη, Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Κ & Μ Σταμούλη.
Tjosvold, D. & Sun, H.F. (1993).Understanding conflict avoidance: Relationship, motivations, actions and consequences. International Journal of Conflict Management,13(2), p.p. 142-164.
Thomas,K.W. (1976). ‘’Conflict and conflict management’’. In M.D. Dunnette (Ed.). Handbook of industrial and organizational psychology, Chicago: Rand McNally, p.p. 889-935.
Volpe, M. (1989). Managing conflict in Public Sector, Public Productivity & Management Review, Vol. 13, No. 1 (Autumn, 1989), pp. 99- 106
Χυτήρης, Λ. (2001). Οργανωσιακή Συμπεριφορά: Η Ανθρώπινη Συμπεριφορά σε οργανισμούς και Επιχειρήσεις. Αθήνα: Εκδόσεις Interbooks.
Wilmot, W. W. & Hocker, J. L. (2011). Interpersonal Conflict. New York: McGraw-Hill.
Uline, C.L., Tschannen-Moran, M. & Perez, L. (2003). Constructive conflict: How controversy can contribute to school improvement. Teachers College Record, 105(5),p.p. 782-816.
