Eκπαιδευτική Παρέμβαση στη γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας σε μαθητές με ΕΜΔ

Abstract

Η Δυσλεξία ως μια μορφή των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών είναι αποδεδειγμένο πως επηρεάζει όχι μόνο τη γνωστική αλλά και τη ψυχοκοινωνική εξέλιξη ενός ατόμου. Οι δυσκολίες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι μαθητές με δυσλεξία δεν περιορίζονται μόνο στις δυσκολίες των γραφοφωνημικών αντιστοιχιών αλλά είναι υπαρκτή και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα όπως τα αρχαία ελληνικά, στη γραμματική των οποίων παρατηρούνται πολλά θεματικά ορθογραφικά λάθη. Η διδασκαλία με πολυαισθητηριακές τεχνικές κερδίζει  έδαφος στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μέσω των δραστηριοτήτων άσκησης οπτικής μνήμης,  αποσοβείται ο κίνδυνος σχολικής αποτυχίας.

Η ερευνήτρια ορμώμενη από την απουσία των παραπάνω τεχνικών  σε συνδυασμό με τη μεγάλη συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου,  υλοποίησε τη συγκεκριμένη έρευνα, κύριος σκοπός της οποίας είναι να αποδειχθεί αν μια συγκεκριμένη πολυαισθητηριακή μέθοδος (εικονογραφημένη) συμβάλλει στην εξομάλυνση των ορθογραφικών δυσκολιών των αρχαίων ελληνικών ρημάτων. Το δείγμα αποτέλεσαν 3 μαθητές της Α’ γυμνασίου –διαγνωσμένοι με ΕΜΔ από επίσημο φορέα- οι οποίοι εξετάσθηκαν στην θεματική ορθογραφία 12 αρχαίων ελληνικών ρημάτων με τη χορήγηση ενός μη σταθμισμένου τεστ, το οποίο κατασκευάστηκε και συγκροτήθηκε από την ίδια τη ερευνήτρια,  πριν και μετά την εφαρμογή της μεθόδου. Βάσει αποτελεσμάτων περιγραφικής στατιστικής-ανάλυσης προέκυψε πως υπήρξε σημαντική βελτίωση στην ορθογραφία όχι μόνο των υπό εξέταση ρημάτων αλλά και των παραγώγων τους. Τέλος από τις απαντήσεις των μαθητών που συλλέχθηκαν κατόπιν συνέντευξης η μέθοδος συντέλεσε στην ενίσχυση της αυτοαποτελεσματικότητας των ερευνώμενων υποκειμένων, αφού τη θεώρησαν εύκολη και διασκεδαστική ενώ αναθάρρησαν με τη βελτίωση που σημείωσαν.