Η παιδαγωγική και διδακτική προσέγγιση της ξενιτιάς στη Διαπολιτισμική πραγματικότητα.

Περίληψη

Η Διαπολιτισμική εκπαίδευση αναφέρεται στο εκπαιδευτικό σύστημα με την έννοια των ρυθμίσεων και των γεγονότων και στην  αγωγή με πεδίο άσκησης μόνο το σχολείο. Γνωρίζοντας ότι το σχολείο είναι η απεικόνιση σε σμίκρυνση των κοινωνιών, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να προετοιμάζουν τους μαθητές προκειμένου να συμβιώσουν αρμονικά και να εξελιχθούν σε μια παγκόσμια κοινότητα, που όχι θα αποδέχεται τη διαφορετικότητα αλλά θα αξιοποιεί το πολιτισμικό φορτίο όλων των μελών της.

Έχοντας ως αφόρμηση αυτή τη σκέψη και με δεδομένο ότι  η Λογοτεχνία είναι η φιλοξενία του αλλότριου το οποίο μας παροτρύνει να δώσουμε σχήμα και νόημα στα προσωπικά μας αλλά και στα ιστορικά βιώματα και συμβάλλει στην δημιουργία ενός προσανατολισμού κυρίως σήμερα στις ρευστές πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Με δεδομένο ότι σε όλες  τις μικροκοινωνίες η βασική ταυτότητα είναι αυτή του παιδιού ανεξαρτήτως καταγωγής και αντιλαμβανόμενοι ότι κάθε μορφή τέχνης γεννά συναισθήματα και σκέψεις και λειτουργεί ενωτικά, έχοντας  ως εργαλείο το δημοτικό τραγούδι η παρούσα εργασία θα περιγράψει μια διδασκαλία, η οποία θα προσεγγίσει βιωματικά τον πολιτισμό άλλων λαών. Αξιοποιήσαμε ως αφόρμηση το δημοτικό τραγούδι «Ξενιτεμένο μου Πουλί». Η διδασκαλία πραγματοποιήθηκε στην Α Λυκείου σε τέσσερις διδακτικές ώρες. Οι μαθητές με αφορμή το τραγούδι συγκέντρωσαν τραγούδια με παρόμοιο θέμα, τα παρουσίασαν στην τάξη, εντόπισαν την ύπαρξη κοινών συναισθημάτων και τους τρόπους που αυτά αποδίδονται ποιητικά. Ως επιδιωκόμενοι στόχοι τέθηκαν η καλλιέργεια δεξιοτήτων που συνδέονται με τους στόχους της Διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, η επαφή των μαθητών με διαφορετικά ακούσματα  και η αναγνώριση της κοινής θεματολογίας που βέβαια αποδίδει τον κοινό βίο και προβληματισμό των λαών.