Στάση των γονέων απέναντι στη Συμβουλευτική

Abstract

Οι περισσότεροι γονείς που ζητάνε συμβουλευτική, είναι προσανατολισμένοι στο να λάβουν σαφείς οδηγίες αντιμετώπισης μιας κατάστασης, που έχει αναχθεί σε πρόβλημα, λόγω αδυναμίας περαιτέρω χειρισμού. Όντας προβληματισμένοι και κουρασμένοι από τις κλιμακούμενες εντάσεις, ψάχνουν γρήγορες λύσεις πρακτικού τύπου, ώστε το παιδί που εμφανίζει το «πρόβλημα» να «επανέλθει» στα φυσιολογικά και αποδεκτά, για τους ίδιους, επίπεδα και να υπάρξει μια ει δυνατόν άμεση αποκατάσταση της ηρεμίας στο εκάστοτε περιβάλλον.

Έτσι, η στάση και το αίτημά τους, κατά την πρώτη –κυρίως– επίσκεψη, έγκειται στο να περιγράψουν την «προβληματική» συμπεριφορά, ο ειδικός ψυχικής υγείας να εντοπίσει την αιτία και να δώσει συμβουλές χειρισμού αποτελεσματικές από την πρώτη εφαρμογή τους. Και αυτό ενέχοντας, συνήθως, την ελάχιστη απαιτούμενη συμμετοχή των ίδιων και απαλλαγμένο από την οπτική της διερεύνησης προσωπικών πρακτικών ή την ενδεχόμενη αλλαγή κατεύθυνσης νοοτροπίας γονεϊκού ρόλου.

Όταν όμως η στάση των ενδιαφερομένων προσδιορίζεται από τα παραπάνω, τότε η θέση και η δουλειά του ειδικού ψυχικής υγείας δεν ξεκινάει από τη γνωριμία, αλλά από μερικά βήματα πιο πίσω, τα οποία οφείλουν να καλυφθούν συνδυάζοντας εύθραυστα τη διακριτικότητα, το σεβασμό και την αποτελεσματικότητα ταυτόχρονα. Έτσι, ώστε να γίνει κατανοητό το τι είναι η συμβουλευτική γονέων, για την οποία έρχονται, αλλά και το πώς μπορεί να τους βοηθήσει.