Παιδιά σε δομές και υψηλές πιθανότητες διάγνωσης ΔΕΠ-Υ: μύθος ή πραγματικότητα

Περίληψη

Η παγκόσμια βιβλιογραφία τεκμηριώνει την σύνδεση μεταξύ ψυχοκοινωνικών αντιξοοτήτων, και ΔΕΠ-Υ καθώς επίσης και το ρόλο που διαδραματίζουν γενετικοί παράγοντες στη προδιάθεση για ΔΕΠ-Υ. Σαν μέρος μιας μεγαλύτερης μελέτης με στόχο την αξιολόγηση του γραμματισμού και της γλωσσικής ανάπτυξης παιδιών που διαβιούν σε δομές εξετάσαμε και ζητήματα που αφορούσαν στο δυναμικό και την τυπικότητα της ομάδας όπως το IQ και η ΔΕΠ-Y και η ακαδημαϊκή ανθεκτικότητα. Εστιάζοντας στην αξιολόγηση της ΔΕΠ-Υ και συγκρίνοντας  27 παιδιά  ηλικίας 5-7 ετών, 44,4% εξ αυτών κορίτισια, που διαβιούν σε δομές (ΠΣΔ) με ζεύγη τους (σε ηλικία και γένος) παιδιά που  μεγαλώνουν στις οικογένειές τους (ΠΣΟ) (Μ_{ηλικίασεμ.ΠΣΟ}=74.86 , ΤΑ= 8.5  και M_{ηλικίασεμ.ΠΣΔ}= 72.15, ΤΑ= 9.2 διαπιστώθηκαν πράγματι διαφορές στη βαθμολογία τους στο εργαλείο αξιολόγησης της ΔΕΠ-Υ. Για τη μελέτη αυτή χρησιμοποιήθηκε το σταθμισμένο στην Ελλάδα εργαλείο για αξιολόγηση από εκπαιδευτικούς και/ή γονείς των DuPaul, Power, Anastopoulos & Reid, 1998.  Αν και οι διαφορές είναι όντως υπαρκτές, οι βαθμολογίες των παιδιών που διαβιούν σε δομές στις κλίμακες της ΔΕΠΥ, χρησιμοποιούνται σαν αφορμή ώστε να εστιάσουμε στους παράγοντες που συμβάλουν σε μια θολή εικόνα για τα συμπεριφορικά χαρακτηριστικά των παιδιών που αυτής της ευάλωτης ομάδας. Συγκεκριμένα για ερμηνεία των ευρημάτων αντλήσαμε από την σχετική βιβλιογραφία για το τραύμα, και τις ψυχοκοινωνικές αντιξοότητες, που αποτελούν, δυστυχώς, αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα στις ζωές των παιδιών που διαβούν σε δομές. Τα αποτελέσματα συζητώνται και σε σχέση με την ανάγκη για προγράμματα παρέμβασης στις δομές φιλοξενίας παιδιών που θα διασφαλίζουν ένα περιβάλλον που θα προλαμβάνει για τους παράγοντες που τυχόν συμβάλλουν σε αυτήν την εικόνα των παιδιών.