«Η αυτοαποτελεσματικότητα των Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς τη σχολική, κοινωνική και συναισθηματική λειτουργικότητα μαθητών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)

Περίληψη

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι μια χρόνια, αναπτυξιακή, νευροβιολογική διαταραχή, που εκδηλώνεται σε παιδιά νηπιακής και σχολικής ηλικίας και οι εκπαιδευτικοί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην αναγνώριση και αποτελεσματική διαχείρισή της. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να ερευνηθεί η αυτοαποτελεσματικότητα των Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς τη σχολική, κοινωνική και συναισθηματική λειτουργικότητα των μαθητών με ΔΕΠ-Υ. Στην έρευνα συμμετείχαν 200 δάσκαλοι γενικής και ειδικής αγωγής, δημόσιων δημοτικών σχολείων της Αττικής και συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο για τις αντιλήψεις και τις γνώσεις τους για τη ΔΕΠ-Υ, την αυτοαποτελεσματικότητα,  την επάρκεια ικανοτήτων τους για τη ΔΕΠ-Υ και τα δημογραφικά τους στοιχεία. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι οι δάσκαλοι γενικής αγωγής διαθέτουν περισσότερες γνώσεις για τα χαρακτηριστικά και τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ, ενώ οι δάσκαλοι ειδικής αγωγής διαθέτουν περισσότερες γνώσεις για την αιτιολογία και την αντιμετώπιση της διαταραχής. Επίσης, οι δάσκαλοι ειδικής αγωγής εμφανίζουν υψηλότερη  αυτοαποτελεσματικότητα από τους εκπαιδευτικούς γενικής αγωγής ως προς τη διαχείριση μαθητών με ΔΕΠ-Υ. Συμπερασματικά, οι δάσκαλοι με υψηλή αίσθηση αυτοαποτελεσματικότητας εφαρμόζουν καινοτόμες προσεγγίσεις διαχείρισης της σχολικής τάξης, διαμορφώνουν ένα υποστηρικτικό μαθησιακό περιβάλλον και διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών στη μαθησιακή διαδικασία ενισχύοντας τα κίνητρα και την ακαδημαϊκή τους επίδοση. Τέλος, εντοπίστηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της αυτοαποτελεσματικότητας και των γνώσεων και στάσεων των εκπαιδευτικών τόσο γενικής, όσο και ειδικής αγωγής, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, την οικογενειακή τους κατάσταση, το μορφωτικό επίπεδο και τα χρόνια προϋπηρεσίας τους.