Σύγκλιση λογοτεχνίας και ειδικής αγωγής. Η αναπαράσταση του παιδιού με ιδιαίτερες ανάγκες στο πεζογραφικό έργο της Κατίνας Παπά: Το διήγημα "Παπού!"

Περίληψη

Περίληψη
"[Στο μεσοπόλεμο] η πεζογραφία ανέδειξε ή εν πάση περιπτώσει υπήρξε μια εκδήλωση των κοινωνικών διεργασιών της εποχής" (Μπασκόζος, 1992: 14). Είναι άξιο παρατήρησης πως "την κοινωνικά προηγμένη πεζογραφία της γενιάς του ΄30 εκπροσώπησαν κυρίως γυναίκες" (Μερακλής, 1986: 289): ανάμεσά τους η Κατίνα Παπά˙ "από τις πλέον ολιγογράφους πεζογράφους της γενιάς του ΄30" (Μέλμπεργκ, 1993: 10), μάχιμη β΄/-θμια εκπαιδευτικός (φιλόλογος) (Δαφνής, 1972), εξειδικευμένη στη Θεραπευτική Παιδαγωγική (Χάρης, 1959), με συγγραφικά γνωρίσματα τη φροντίδα και την αγάπη προς τα παιδιά και τους βασανισμένους από την κοινωνία ανθρώπους (Αργυρίου, 1948). Η παρούσα εργασία μελετά τον τρόπο αναπαράστασης του παιδιού με ιδιαίτερες ανάγκες σε ένα ομόθεμο διήγημα εκείνης. Μεθοδολογικά αξιοποιούνται η Ποιοτική Ανάλυση Περιεχομένου και η μεθοδολογία της θεωρίας της Παιδικής Λογοτεχνίας. "Προδρομική και πρωτοποριακή για την εποχή της" (Δαφνής, 1972: ιε΄), μετουσιώνει τις αρχές της Θεραπευτικής Παιδαγωγικής για το παιδί με ιδιαίτερες ανάγκες (αυτόνομη προσωπικότητα με δικό του ψυχισμό) σε ένα αισθητικά δικαιωμένο δημοτικιστικό κείμενο, γεμάτο ειλικρίνεια.