Τα χαρισματικά παιδιά από την αρχαιότητα έως σήμερα

Περίληψη

Στην παρούσα εργασία θα ερμηνευθεί η έννοια της χαρισματικότητας από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Ως χαρισματικά θεωρούνται τα ευφυή, ταλαντούχα και δημιουργικά άτομα. Ήδη από την παιδική τους ηλικία, τα άτομα αυτά εμφανίζουν εξαιρετικές ικανότητες που τα χρήζουν άξια για υψηλή σχολική επίδοση, η οποία μπορεί να αναδειχθεί μέσω διαφοροποιημένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Η ανθρώπινη πρόοδος βασίζεται ιδιαίτερα στα δημιουργήματα και τις επινοήσεις των ευφυών ατόμων του παρελθόντος που με τη συμβολή τους ο ανθρώπινος πολιτισμός διανθίστηκε. Πιο συγκεκριμένα, στην Αρχαία Αθήνα ο Πλάτωνας συνηγορούσε υπέρ της ειδικής εκπαίδευσης των νοητικά ευφυών και σωματικά υγιών ανδρών και γυναικών σε μια ελεύθερη Ακαδημία. Σε αντιπαράθεση στην Αρχαία Σπάρτη, συστατικό στοιχείο της ευφυΐας αποτελούσαν οι πολεμικές δεξιότητες και η σωματική ρώμη.

Η εκπαίδευση των ευφυών παιδιών στην Κίνα βασίστηκε στις δυτικές αντιλήψεις για την ευφυΐα . Η γενική ιδέα που επικρατούσε στην αυτοκρατορική Κίνα, ήταν ότι τα ευφυή παιδιά είχαν ένα έμφυτο χάρισμα που πήγαζε από τον Θεό. Στη δυναστεία του Τανγκ, οι χαρισματικοί νέοι λάμβαναν ειδική εκπαίδευση στην αυτοκρατορική αυλή και επιλέγονταν, για να στελεχώσουν τις δημόσιες δομές.

Κατά τη διάρκεια του 14^ου και μέχρι τον 18^ο αιώνα οι θεωρήσεις περί χαρισματικών παιδιών διαφοροποιούνταν. Κατά τον Μεσαίωνα η ευφυΐα γινόταν αντιληπτή ως ένα μυστικιστικό χάρισμα που δεν μπορούσε να ερμηνευτεί διαφορετικά από την ανθρώπινη φύση. Την περίοδο της Αναγέννησης ιδιοφυείς χαρακτηρίζονται οι πνευματικά προικισμένοι˙ οντότητες εξ' ολοκλήρου εκτός φυσικής κανονικότητας. Εν συνεχεία, κατά τον Διαφωτισμό η έννοια της ευφυΐας περιλάμβανε την επίδειξη εξαιρετικών διανοητικών ή δημιουργικών δυνάμεων εγγενών ή επίκτητων.

Κοινός τόπος στην προσέγγιση της χαρισματικότητας είναι ότι η σημασία του όρου και οι προσπάθειες εκπαίδευσης των χαρισματικών μαθητών αλλάζουν περιεχόμενο από εποχή σε εποχή. Η μελέτη της ιστορικής αναδρομής της έννοιας και των εκπαιδευτικών υπηρεσιών αναλύεται μέσα από παραδείγματα χαρισματικών ατόμων κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι οποίοι έχουν συμβάλει καθοριστικά στον ανθρώπινο πολιτισμό και διαμέσου ιστορικών περιόδων και κρατών, που έθεσαν ως επίκεντρο τη χαρισματική εκπαίδευση.