Γονεϊκή εμπλοκή και διαχείριση συγκρούσεων μεταξύ σχολείου-γονέων από τους διευθυντές των σχολικών μονάδων

Περίληψη

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει τις αντιλήψεις των διευθυντών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σχετικά με το ρόλο της γονεϊκής εμπλοκής και τη διαχείριση των συγκρούσεων μεταξύ σχολείου-γονέων από τους διευθυντές. Τα ερευνητικά ερωτήματα είναι τα ακόλουθα:

Ποιες είναι οι αντιλήψεις των διευθυντών για τη γονεϊκή εμπλοκή στο σχολείο τους;

Ποια είναι τα ζητήματα που κατά τους διευθυντές προκαλούν συνήθως συγκρούσεις μεταξύ γονέων και σχολείου και που οφείλονται αυτά;

Ποιες στρατηγικές δηλώνουν ότι ακολουθούν οι διευθυντές στη διαχείριση αυτών των συγκρούσεων;

Το δείγμα αποτελείται από 17 Διευθυντές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Ν. Αρκαδίας. Τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι τα ακόλουθα: η γονεϊκή εμπλοκή είναι μεν ικανοποιητική, αλλά περιορίζεται σε υποβοηθητικές δράσεις δραστηριοτήτων της σχολικής μονάδας που δεν αγγίζουν τον πυρήνα της εκπαιδευτικής της λειτουργίας. Δευτερευόντως η εμπλοκή των γονέων με το σχολείο γίνεται στο πλαίσιο αντιμετώπισης προβλημάτων των παιδιών τους. Η σχέση αυτή με τους γονείς φαίνεται ότι αντανακλά την ομόφωνη αντίληψη όλων των εκπαιδευτικών πως η συμμετοχή των γονέων πρέπει να έχει όριο, το οποίο αντιστοιχεί στο σημείο πέραν του οποίου ξεκινά ο πυρήνας της εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής του λειτουργίας.

Τα βασικά ζητήματα που οδηγούν σε κρίσεις τις σχέσεις σχολείου-γονέων είναι η ενδομαθητικές συγκρούσεις, τα παράπονα για το έργο ορισμένων εκπαιδευτικών καθώς και τα ζητήματα βαθμολογίας. Η ευθύνη για τις κρίσεις αυτές αποδίδεται κατά κύριο λόγο στην πλευρά των γονέων οι οποίοι δεν δείχνουν εμπιστοσύνη στο έργο των εκπαιδευτικών και του σχολείου γενικότερα, ή σε πολλές περιπτώσεις περιγράφονται ως προβληματικά άτομα. Οι περισσότεροι διευθυντές θεωρούν ότι η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει επιδεινώσει τη σχέση του σχολείου με τους γονείς.

Όλοι οι διευθυντές επιλέγουν να διαχειρίζονται τις συγκρούσεις με βασική στρατηγική το διάλογο και την επικοινωνία με τους γονείς. Ωστόσο οι περισσότεροι δηλώνουν ότι προσαρμόζουν τη στρατηγική τους ανάλογα πρωτίστως με το γονέα και δευτερευόντως με το θέμα της σύγκρουσης. Το πρόβλημα θεωρούν ότι έχει διευθετηθεί όταν δεν εμφανίζεται ξανά και ο γονιός δείχνει με τη στάση του ότι έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη του στο σχολείο. Ωστόσο εάν η σύγκρουση επιμένει οι μισοί περίπου διευθυντές καταφεύγουν για βοήθεια σε κάποια υπερκείμενη αρχή. Επίσης οι περισσότεροι δεν εμπλέκουν το Σ.Γ αλλά αντίθετα εμπλέκουν το Σ.Δ. στη διαχείριση των συγκρούσεων με τους γονείς. Τέλος η πλειοψηφία των διευθυντών στηρίζεται περισσότερο στην εμπειρία της παρά στην πρόσβαση σε εξειδικευμένα σώματα γνώσης για την αντιμετώπιση των σχετικών ζητημάτων.