Δυνατότητες εκπαίδευσης μέσα από μη αφηγηματικές μορφές τέχνης

Περίληψη

Το άρθρο στηρίζεται σε έρευνα που πραγματοποίησε η συγγραφέας σε παιδιά 10-12 ετών σε εργαστήρι ιδιωτικού πολιτιστικού πολυχώρου, με σκοπό να φανεί ότι η ουσιαστική και συστηματική τους επαφή με αντισυμβατικές μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης έχει θετικές συνέπειες, κυρίως σε ό,τι αφορά την καλλιέργεια της συναισθηματικής τους νοημοσύνης και της φιλοσοφικής τους σκέψης. Τα παιδιά παρακολούθησαν δύο θεατρικές παραστάσεις του ιδίου περιεχομένου, αλλά διαφορετικής σκηνοθετικής αντίληψης, καθώς η πρώτη ακολουθούσε το παραδοσιακό αφηγηματικό μοντέλο, ενώ η δεύτερη ανήκε στον χώρο του μετα-δραματικού θεάτρου. Αντίστοιχα μελέτησαν συγκριτικά έργα παραστατικής ζωγραφικής και εννοιακής τέχνης. Παρότι τα μεταμοντέρνα καλλιτεχνικά έργα, από όποιον χώρο και αν προέρχονται, αποδομούν τον παραδοσιακό ρόλο του περιεχομένου αναδεικνύοντας τη σημασία της μορφής, μπορούν να λειτουργήσουν ως εκπαιδευτικά εργαλεία όταν υπάρχει σωστή γνωστική καθοδήγηση. Στο άρθρο παρουσιάζονται η μέθοδος και τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, ενώ γίνονται γενικές αναφορές στο θεωρητικό πλαίσιο της μετα-μοντέρνας αντίληψης, η γνώση του οποίου κρίνεται ως απαραίτητη για την ουσιαστική κατανόηση σύγχρονων καλλιτεχνικών έργων.