Η χρήση των τεχνολογιών Προσθετικής Κατασκευής για την αισθητική αποκατάσταση κεραμικών και γυάλινων αντικειμένων

Εξώφυλλο πρακτικών συνεδρίου "Συντηρητές σε Ψηφιακό Περιβάλλον"
Η χρήση των τεχνολογιών Προσθετικής Κατασκευής για την αισθητική αποκατάσταση κεραμικών και γυάλινων αντικειμένων
Δημοσιευμένα: Ιουλ 30, 2024
DOI: https://doi.org/10.12681/acawa-grcp.7200
Λέξεις-κλειδιά:
αισθητική αποκατάσταση συντήρηση πολιτιστικής κληρονομιάς τεχνολογία προσθετικής κατασκευής
Ε. Καρτάκη
King’s College London
G. Earl
King’s College London
Περίληψη

Η αισθητική αποκατάσταση αρχαιολογικών αντικειμένων αποσκοπεί στη βελτίωση της αναγνωσιμότητας της μορφής του αντικειμένου, σεβόμενη την αυθεντικότητα και την ιστορία του. Οι παραδοσιακές μέθοδοι αισθητικής αποκατάστασης περιλαμβάνουν την αναδημιουρ- γία χαμένων κομματιών με ελεύθερο χέρι ή μεθόδους χύτευσης και την επανασυναρμολόγησή τους. Σήμερα, τεχνολογικές μέθοδοι, όπως η Προσθετική Κατασκευή (Additive Manufacturing) μπορούν να συμπληρώσουν τις παραδοσιακές τεχνικές, προσφέροντας λύσεις σε προβλήματα αποκατάστασης και εξελίσσοντας την αισθητική αποκατάσταση στο σύνολό της. Αυτό το άρθρο περιλαμβάνει τα πρώτα στάδια της έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη, σχετικά με τη χρήση της μεθόδου Προσθετικής Κατασκευής για την αισθητική αποκατάσταση κεραμικών και γυάλινων αντικειμένων, αναλύοντας τις τεχνολογίες και τα υλικά που είναι διαθέσιμα σήμερα και παρουσιάζοντας τη μεθοδολογία που ακολουθείται για την εφαρμογή, δοκιμή και αξιολόγηση της μεθόδου και των υλικών.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Proceedings of the Conference
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Βιογραφικά Συγγραφέων
Ε. Καρτάκη, King’s College London

Η Ερατώ Καρτάκη, απόφοιτος του τμήματος συντήρησης αρχαιοτήτων και έργων τέχνης του ΤΕΙ Αθηνών, είναι υποψήφια διδάκτωρ του King’s College London. Η  έρευνά της επικεντρώνεται στη χρήση της τεχνολογίας προσθετικής κατασκευής για την αισθητική αποκατάσταση κεραμικών και γυάλινων αρχαιολογικών αντικειμένων. Για τη διεξαγωγή της έρευνας συνεργάζεται με το University College London και το Βρετανικό Μουσείο. Η έρευνα της χρηματοδοτείται από το London Arts & Humanities Partnership. Παράλληλα εργάζεται ως διδακτικό προσωπικό στο τμήμα Digital Humanities του King’s College London.

Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών της σπουδών (Πολιτισμική Πληροφορική, Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Archaeological Computing, Πανεπιστήμιο του Southampton) ειδικεύτηκε στις ψηφιακές εφαρμογές στον τομέα του πολιτισμού, στην τρισδιάστατη μοντελοποίηση, στην χρήση RTI, φωτογραμμετρίας, laser scanner και αξονικής τομογραφίας, για την καταγραφή και ψηφιακή αποκατάσταση αρχαιολογικών αντικειμένων, έργων τέχνης, φωτογραφιών και χαρτώου υλικού. Στο παρελθόν συνεργάστηκε με το Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης για την ψηφιοποίηση και πολυφασματική εξέταση μαρμάρινων γλυπτών, ενώ έχει εργαστεί ως συντηρήτρια χαρτιού και τοιχογραφιών σε έργα του Υπουργείου Πολιτισμού.

G. Earl, King’s College London

Καθηγητής Graeme Earl. Ο Graeme Earl είναι αρχαιολόγος γοητευμένος από τους τρόπους με τους οποίους η πολιτιστική κληρονομιά και οι ψηφιακές τεχνολογίες συγκρούονται. Έχει εργαστεί σε ένα ευρύ φάσμα αρχαιολογικών, ψηφιακών ανθρωπιστικών επιστημών, ψηφιακής οικονομίας και διαδικτυακών επιστημονικών έργων.

Τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την πρόσβαση στην πολιτιστική κληρονομιά, καταγραφή και ανάλυση των υλικών πολιτιστικής κληρονομιάς, ψηφιακό περιβάλλον μάθησης και υποδομές ψηφιακής έρευνας.

Από το 2005 έγινε ο συν-διευθυντής του Portus Project. Στο πρόγραμμα αυτό πειραματίστηκε με διάφορες μορφές ψηφιακής έρευνας και διδασκαλίας, συμπεριλαμβανομένης της απεικόνισης, σχεδιασμού αλληλεπίδρασης, σχεδιασμού διαδικτυακής μάθησης, επαυξημένης και εικονικής πραγματικότητας, υπολογιστική όραση, αποθετηρίων έρευνας, ηλεκτρονικής δημοσίευσης, γεωγραφικών συστημάτων πληροφοριών, έρευνας και τηλεπισκόπησης. Από το 2018 ήταν συν-ερευνητής στο έργο AHRC Middling Culture, επιδιώκοντας να κατανοήσει τους τρόπους ζωής του μεσαίου είδους στην πρώιμη σύγχρονη Αγγλία. Το 2019 ήταν ο ιδρυτικός συν-διευθυντής της National Gallery X, επιδιώκοντας να κατανοήσει και να διαμορφώσει τα μουσεία και τις γκαλερί του μέλλοντος.