Ψηφιακή αφήγηση και διδακτική πράξη: μία ανασκόπηση της βιβλιογραφίας

Περίληψη

Η ψηφιακή αφήγηση απασχολεί όλο και περισσότερους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τη σχολική γνώση με εναλλακτικό και βιωματικό τρόπο. Η κατασκευή ψηφιακών ιστοριών από τους εκπαιδευόμενους διαθέτει έντονα τα στοιχεία της ομαδοσυνεργατικής δράσης, την ανάληψης πρωτοβουλίας και της αυτενέργειας των ενεργητικών στη μαθησιακή διαδικασία μαθητών. Συνδυάζει δεξιότητες απαραίτητες για τον πολίτη του 21^ου αιώνα και θεωρείται καινοτομική προσέγγιση καθώς αφορά πρωτότυπες συλλογικές ή ατομικές δράσεις. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται κατακόρυφη αύξηση των σχετικών με ψηφιακές ιστορίες δημοσιευμένων εργασιών στην Ελλάδα και διεθνώς από εκπαιδευτικούς της πράξης. Σε αυτή την κατεύθυνση έχει συμβάλει ουσιαστικά η θεσμοθέτηση των ΤΠΕ ως αυτόνομου διδακτικού αντικειμένου σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση αποσκοπεί στη συζήτηση βασικών συμπερασμάτων σχετικά με την ψηφιακή αφήγηση, τα κυριότερα από τα οποία αφορούν την καταλληλότητά της ως μεθόδου διδασκαλίας που υποστηρίζει τη διαθεματικότητα, τη διεπιστημονική προσέγγιση σύνθετων θεμάτων, καθώς και την καλλιέργεια ψηφιακού γραμματισμού.